Pinksteren staat voor de deur. Voor sommigen staat deze feestdag voor de uitstorting van de Heilige Geest. Voor anderen is het gewoon een lang weekend. Voor mij is het van kinds af aan mijn favoriete feestdag geweest. Het voelde altijd als een teken. Geen hemels teken, maar eerder een teken van de komst van de zomer. Binnenkort zou school vergeten zijn en de lange vakantie beginnen. Pinksteren was een 3-daagse amuse bouche voor het heerlijke hoofdgerecht van 6 weken dat kort daarna zou komen.
Pinksteren voelde altijd als een soort bètatest voor de zomer. Het was het moment waarop we als gezin onze koffers pakten en ergens niet al te ver weggingen om voor het eerst van de zon te genieten.
Deze tijd van het jaar wordt gekenmerkt door een aantrekkelijke 18-20 graden met een koel, Hollands briesje… het beste weer dat er is! De zon speelt een potje kiekeboe met de dikke Ruisdael-achtige wolken die over een lappendeken van groene velden kruipen. Mensen halen alle korte broeken, rokjes en bikini's die ze tijdens de wintermaanden hebben verzameld tevoorschijn, en pronken er voor het eerst mee. Stelletjes wandelen door de weelderige groene velden waar koeien en schapen vrolijk het lange, verse gras wegkluiven. Studenten stappen vol zelfvertrouwen in oude schuiten die nauwelijks meer drijven en gaan ergens op een meer voor anker om te genieten van hun eerste echte borrel in de buitenlucht. Het is een tijd van blije spanning en afwachting. De zomer komt eraan.
Parc Maasresidence Thorn is zo'n plek waar mijn ouders me als kind met Pinksteren naartoe zouden hebben gebracht. De klassieke bakstenen huizen met zadeldaken omarmen aan de ene kant de bruisende oevers van de Maasplassen en kijken aan de andere kant uit over een tartanmotief van akkers, weilanden en bossen. Begin juni spreiden mensen voor het eerst voorzichtig hun handdoeken uit op het privéstrand van MRT en dompelen hun tenen in het water. Een beetje koud, maar niet te koud. Ouders halen hun favoriete boeken of sudoku puzzel tevoorschijn terwijl kinderen SUP boards en E-Foils huren waarmee tegen elkaar racen op het water. Jonge gezinnen huren fietsen bij de receptie en gaan zonder plan op pad om middels het uitgebreide netwerk van ANWB-paddenstoelen de omgeving te verkennen.
Het resort werpt me twee decennia terug in de tijd: een tijd waarin de keuze tussen het zwembad en de bowlingbaan mijn grootste zorg was. Een tijd waarin de afgesloten speeltuin mijn kasteel was waar ik alleen met ijsjes uit gelokt kon worden. Een tijd waarin mijn vader, tegen beter weten in, mij de huursloep liet besturen terwijl mijn moeder zich krampachtig aan de zijkant vasthield. Een tijd waarin ik niet hoefde na te denken en alleen maar kon meegenieten van andermans plannen.
Sinds de opening vorig jaar heeft Parc Maasresidence Thorn altijd die kindse nostalgie perfect weten te integreren. Hoewel de moderne villa’s zijn voorzien van warmtepompen, boxspring bedden, privésauna's en volledig uitgeruste keukens, verliezen ze niet het gevoel van eenvoud en gezelligheid. Hetzelfde geldt voor de privéhaven, MRT Harbor, en de MRT Beach. Door de weelderige Maasplassen en het groen rondom te meren te integreren lijkt het net alsof ze er altijd al hebben gelegen.
En dan is er nog de ligging. Het resort ligt aan het water maar ook om de hoek van het pittoreske stadje Thorn. De oude, witgekalkte bakstenen huizen, kleine kronkelende weggetjes en groene pleintjes met familiecafés zorgen ervoor dat Thorn op een of andere manier aanvoelt als de meest Nederlandse en niet-Nederlandse plek in Nederland. Daarnaast bloeit het kind in mij helemaal op met alle zwemparken, wake-board circuits en windsurfgebieden in de directe omgeving van het luxe vakantiepark.
Al met al voelt Pinksteren op Parc Maasresidence Thorn als tromgeroffel, een opbouw naar het prachtige crescendo van de zomer. Het grote terras van Humphrey's Thorn, de lange, zonnige boulevard en de ruime, door heggen omzoomde privétuinen gonzen in afwachting. Alle elementen en ingrediënten van de zomer zijn al aanwezig en Pinksteren is de perfecte tijd om ze op de proef te stellen. Ik vond het als kind nooit zo erg als Pinksteren ten einde kwam, want ik wist...ik voelde wat me te wachten stond.
