De zon gaat onder en werpt lange schaduwen over de Grote Hegge, het meer dat aan Parc Maasresidence Thorn grenst. Ergens in de verte hoor ik nog wat kinderen lachen en schreeuwen op een klimrek en het geroesmoes, het klinken van glazen en stemmen, op het terras van Humphrey’s Thorn.
Zelf zit ik met mijn benen uitgestrekt op het balkon van een vier-persoons maisonnette, genietend van de avondbries. Ik ben met een paar vrienden wezen zeilen op de Maasplassen, en terwijl iedereen zich klaar maakt voor een avondje in Thorn, pak ik even, heel even de rust. Met een koud biertje in de hand kijk ik naar een pallet van steeds donker wordende kleuren dat voor mij optreedt. De zilveren glinster van het water steekt fel af tegen het diepe, warme roze en oranje van de avondlucht. Onze zeilboot dobbert rustig in de haven, in afwachting van een nieuwe dag.
Ik mazzel wel echt.
Wij zijn een van de eerste die de nieuwe havenappartementen van Parc Maasresidence Thorn mogen uitproberen. De hotelkamers, appartementen en maisonnettes zijn gloednieuw, maar ze geven nu al het gevoel alsof ze er altijd hoorden te staan. In stijl met de charmante bakstenen villa’s, geven de havenappartementen een echt dorps gevoel aan het hele park. Toch verschuilt dit traditionele gebouw een geheim... De binnenkant is strak, fris, en modern ingericht. Grote ramen en een glazen schuifpui overspoelen het appartement met natuurlijk licht, dat daarna uiteenspat tegen de prachtige verschillende houtpatronen op de muur. De downtown grijze betegeling van de keuken en de vloer geven deze maisonnette zelfs op de warmste zomerdagen een luchtig en koel gevoel.
Alle havenappartementen zijn in deze stijl ontworpen. Ook de slaapkamers staan in lijn met de frisse look en feel van de inrichting. Met licht hout, riet, en sneeuwwitte lakens, bieden de slaapkamers een heerlijk toevluchtsoord van de felle Zuid-Hollandse zon.
En dan nog het balkon… Zelfs met mijn benen uitgestrekt voel ik mij hier klein. De overdekte balkons steken ver uit en bieden een schitterend panorama van de haven en de achterliggende Maasplassen. Gisteren zaten we hier allemaal bij kaarslicht nog even stilletjes na te praten over de dag. We speelden nog een potje Hartenjagen op de moderne houten tafel, totdat de kaarten nauwelijks meer te lezen waren. Ik legde ze weg en daar zaten we dan. In stilte. Een enkele krekel zong nog een laatste liedje. Alleen de golven die tegen de boulevard braken, braken de stilte. Alles was zoals het moest zijn.
Maar ik heb genoeg gezeten en genoten. Iedereen is klaar. Is even kijken of het nachtleven van het mooie witte stadje Thorn ons aankan.
